ماه محرم یا محرمالحرام نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری) و به
اعتقاد مسلمانان از جملهٔ ماههای حرام است. بههمانگونه که پیش از ظهور
اسلام، در دوران جاهلیت، جنگ و خونریزی در این ماهها ممنوع بود، محمد نیز
همان را تأیید کرد.

حسین بن علی
حسین از همان ابتدا بیعت با
یزید را نپذیرفت. یزید نامهای به حاکم مدینه نوشت و به او دستور داد که از
حسین برای یزید بیعت بگیرد و اگر حاضر نشد او را به قتل برساند. حسین پسر
علی موافق راه و روش حکومت هم عصر خود نبود. بنابراین حاضر به بیعت کردن با
یزید نشد و با خانواده خود برای حج از مدینه به مکه رفت.
در این هنگام عدهای از مردم
کوفه که از مرگ معاویه با خبر شده بودند نامههایی برای حسین نوشتند و از
او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید. حسین نیز که مسلم بن عقیل را به کوفه
فرستاده بود، خود مراسم حج تمتع را به عمره تبدیل کرد و بطرف کوفه حرکت
نمود. ابتدا شماری از مردم کوفه با مسلم بن عقیل همراه شدند؛ اما با ورود
عبیدالله بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود و خبر آورده
بود که حسین مراسم حج را نیمه کاره گذاشته و قاضی شریح فتوای قتل او را
دادهاست و مردم کوفه را تهدید کرده بود مسلم را ترک کنند تا بلکه حسین را
از ترک حج و آمدن به کوفه منصرف کرده و مانع بیعت مردم کوفه با وی شوند،
مردم کوفه بیعت خود را از حسین پسرعلی پس گرفتند و به مخالفت با حسین پسر
علی روی آوردند. او سرانجام در روز دهم محرم سال شصت و یکم هجری قمری
(برابر بیست و یکم مهرماه سال ۵۹ خورشیدی) به همراه ۷۲تن از یارانش
کشتهشدند. شیعیان همه سال سالروز کشته شدن حسین را با مراسم مذهبی و
عزاداری پاس میدارند.
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم
در گاهشماری هجری قمری، روز مقدس مسلمانان است. شهرت این روز نزد شیعیان
به دلیل وقایع عاشورای سال ۶۱ هجری قمری است که با گاهشماری هجری خورشیدی
این روز برابر با سهشنبه، ۲۰ مهر ۵۹ خورشیدی است. هرچند براساس گاهشماری
هجری قمری قراردادی این روز با چهارشنبه، ۲۱ مهر تطبیق داده میشود. در این
روز حسین بن علی – امام سوم شیعیان – و یاران وی در رویداد کربلا در جنگ
با لشکر یزید کشته شدند و مسلمانان در آن سوگواری میکنند. در مناطق شیعه
نشین مراسم عزاداری برگزار میشود. در تقویم رسمی ایران، افغانستان، عراق، پاکستان و هند این روز تعطیل میباشد
عاشورا در لغت بهمعنای «دهمین» است.
سابقهٔ سوگواری و برپایی
عزاداری برای حسین بن علی به اولین روزهای بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱
هجری میرسد. از علی بن حسین چنین روایت شدهاست:
پس از حادثهٔ عاشورا، هیچ
بانویی از بانوان بنیهاشم، سرمه نکشید و خضاب ننمود و از خانهٔ هیچ یک از
بنیهاشم دودی که نشانهٔ پختن غذا باشد، بلند نشد، تا آنکه، ابن زیاد به
هلاکت رسید. ما پس از فاجعهٔ خونین عاشورا پیوسته اشک بر چشم داشتهایم.
ادبیات عاشورایی
بخش اندکی از قصیدهٔ سیف فرغانی (قرن ششم و متعلق به سرزمین کنونی فرغانه در ازبکستان) در مصیبت حسین و یاران او:
ای قوم، در این عزا بگریید برکشتهٔ کربلا بگریید
در ماتم او خمش مباشید یا نوحه کنید، یا بگریید
اشک از پی چیست؟ تا بریزید چشم از پی چیست؟ تا بگریید
همچنین شعر معروف محتشم کاشانی (سدهٔ ۱۰ قمری) در رثای واقعه کربلا که اینگونه آغاز میشود:
باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
باز این چه رستخیز عظیم است؟ کز زمین بی نفخ صور، خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب کآشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا، بعید نیست این رستخیز عام، که نامش محرم است
سوگواری عاشورا مختص مسلمانان نیست. در ایران ارمنیها نیز دستجات عزاداری دارند.
در ترینیداد و توباگو و
جامائیک تمامی گروههای قومی و مذهبی در مراسمی که به زبان محلی «هوسِی»
خوانده میشود شرکت میکنند و به سوگواری میپردازند.